Dlaczego Szymanów?
* dla kobiecej przyjaźni, która w tyglu wspólnego mieszkania i przeżywania razem różnych doświadczeń wzrasta w ogromną siłę. Siłę, która jest z Tobą dłuuuuugo po zakończeniu szkoły, 

* dla grona kobiet, które rozumieją Cię jak nikt inny, z którymi nawet po długiej przerwie rozmawiasz jakby to było wczoraj, 

* dla babskich, wieczornych, długich pogaduch o rzeczach ważnych i tych zupełnie błahych, nie przez facebooka, ale tak twarzą w twarz, tu i teraz, 

* dla więzi pokoleń, hasło: „jestem Szymanówką” łączy wiele pokoleń i zawsze pozwala odnaleźć wspólny język, co widać szczególnie na zjazdach absolwentek, 

* dla sprawdzenia samego siebie, poznania swoich mocnych i słabych stron i ich zaakceptowania, 

* dla zdobycia wewnętrznej siły, bo Szymanów jest dla tych, którzy lubią wyzwania i nie poddają się tak łatwo, 

* dla bycia blisko Boga, nigdzie nie modliło mi się tak dobrze jak tu, w wieczornej ciszy kaplicy, przed piękną figurą Jazłowieckiej Pani, 

* dla drugiego domu, do którego wielokrotnie się wraca i zawsze jest się tak samo ciepło przyjętym, 

* dla szacunku dla tradycji, tu wszystko zawsze jest na swoim miejscu i nawet przyjeżdżając po latach wiesz jak się tu odnaleźć, 

* dla rozwoju kreatywności, kiedy co rusz trzeba stanąć na wysokości zadania w kolejnym apelu, przedstawieniu itp., 

* dla hierarchii wartości, bo dzięki temu nawet po latach wiesz, co jest naprawdę ważne i co się w życiu liczy, 

* dla licznika upływającego czasu, Szymanów zawsze przypomni Ci, że minęło już 5 lat i czas zjechać się do pałacu Lubomirskich na klasowe spotkanie 

Beata Konarska, matura 2003

Dlaczego Szymanów?

Bo stwarza relacje i uczy je budować. Szymanów dał mi coś czego inne szkoły nie dają, dał mi relacje. Po pierwsze, relacje z innymi uczennicami, w szczególności z dziewczynami z klasy. Spędzając ze sobą znaczną część tygodnia: zajęcia w szkole, rekreację, popołudnia, czasem nawet i weekendy, byłyśmy w stu procentach sobą, szczere i prawdziwe. 

To budowało między nami tak niezwykłe i trwałe więzi, oparte na zaufaniu i wspólnych doświadczeniach. Zostały one w nas jako trwałe wspomnienia, do których bardzo lubimy wracać. Po drugie, Siostry. W dzisiejszym świecie trudno spotkać osoby o tak otwartych sercach. One na każdym kroku dbały, abyś po skończeniu szkoły w Szymanowie była rzetelnie uformowana duchowo i intelektualnie. Wspierały, pomagały, słuchały, doradzały, czasem i czegoś zabroniły. I choć na tamten czas wydawały mi się może nazbyt wymagające, to widać było, jak Siostrom na nas zależało, i nadal zależy. I po trzecie Bóg. 

Zbudowałam w Szymanowie najważniejszą relację w moim życiu. Relację z Bogiem, która wzrastała przez codzienny pacierz, Eucharystie w szymanowskiej, przepięknej kaplicy, wieczorną modlitwę na chórku, rekolekcje, rozmowy z Siostrami, spotkania formacyjne. Relację na tyle silną, by wciąż trwała i rozwijała się. To był naprawdę błogosławiony czas.

Marcelina Pokorska, matura 2015